W muzyce interesuje mnie brzmienie, forma i dialog, dlatego zaprosiłem wykonawców, z którymi mam muzyczne porozumienie. Wojciech Waglewski i Dima Gorelik – dwóch gitarzystów, którzy łączą Wschód z Zachodem, Marcin Pospieszalski i Michał Barański – woda i ogień. Goście specjalni – Grażyna Auguścik i Adam Bałdych. Oczywiście nie zabrakło górali (Jan Trebunia –Tutka oraz moja siostra i koleżanki z Istebnej). Swój wkład w nagranie wnieśli też Frank Parker – perkusista z USA i Szabolc Róka – kobzista z Węgier oraz Michał Lorenc.

W nagraniu płyty wykorzystaliśmy egzotyczne instrumentarium takie jak gitara akustyczna i elektryczna, gitara basowa, perkusja, skrzypce i klawisze oraz te bardziej standardowe: drumla, fujara sałaśnikowa, trąba sałaska, fujarki, fujarka postna, okaryna, liść, szofar, róg, ośmiostrunowa kobza czy altówka węgierska.

Fascynuje mnie świat muzyki etnicznej w oryginalnych wykonaniach autochtonów, jazz i blues, ale nagrałem tę płytę, żeby moja żona też mogła sobie czegoś posłuchać.

Joszko Broda zaprosił do projektu polskich muzyków – Wojciecha Waglewskiego (gitara), Arkadiusza Skolika (perkusja), Cezarego Paciorka (akordeon) oraz Węgra Róka Szabolcsa (kobza ośmiostrunowa) i Niemca Loka Richtera (gitara basowa). Nie zabrakło też etnicznych instrumentów Joszka. Żywiołowy śpiew Dzieci wraz ze skoczną muzyką potrafi porwać do tańca w rytmie oberka, mazurka, krakowiaka, tanga, polki i walczyka. Kiedy trzeba, słodka harmonia i ciepłe słowa, jakie słyszy się przy zaśnięciu z ust mamy, utulą do snu największego rozrabiakę.

Tak jak dzieci znają się na śpiewie, muzycy na muzyce, tak Debora Broda po raz kolejny pokazała, że zna się na pisaniu tekstów. To właśnie ona, od zawsze związana ze światem dzieci, napisała wszystkie słowa oraz jest autorką melodii niektórych piosenek. Po mistrzowsku w poezję dla najmłodszych wkrada się ich proza życia. Wśród bajek, nie-sielanek, nie znajdziemy „baranka”, a „nieoswojone i zupełnie dzikie” potwory. Wszystko dobrze się kończy, bo „Dziewięćdziesiąt dziewięć/ To jeszcze nie sto/ Nie bój się!/ Na świecie nie zwycięży zło”. Sam Joszko Broda podkreśla w wywiadzie dla „La Salette”: „Chcieliśmy pokazać kierunek dla zdrowego społeczeństwa, w którym dziecko potrzebuje rodziców, rodzeństwa, w którym chłopcy i dziewczynki różnią się od siebie i mają inną rolę do odegrania w życiu, w którym dzieci robią bałagan, sprzątają, a potem słuchają kołysanki, w którym człowiek jest przekonany, że po śmierci czeka na niego Niebo”.

Piąta płyta Dzieci z Brodą to wspaniałe połączenie głębokiego przekazu z dziecięcą beztroską i szaleństwem; muzyki inspirowanej dojrzałym folkiem, rockiem, jazzem z tekstem zrozumiałym dla każdego. Świetny dodatek do zabawy tudzież pretekst do poważnych rozmów z dziećmi, które tak samo jak my, dorośli, chcą ogarnąć „ziemię, która nie mieści się w głowie”.

Jak pisze profesor Jerzy Bartmiński, wybitny językoznawca i folklorysta, dzięki któremu udało się wydać płytę: „Jest to więc i dokument tradycyjnego śpiewu regionalnego, i zapis nowych wykonań, a w całości – próba ożywienia pewnej cząstki dziedzictwa kulturowego Lubelszczyzny. Młodzi wykonawcy powracają do tradycji swoich małych ojczyzn i wspólnie próbują ocalić od zapomnienia rzadki w skali całej Polski, a niezwykle cenny repertuar muzyczno-pieśniowy”.

Płyta miała swoją premierę radiową podczas koncertu promocyjnego w Studiu im. Lutosławskiego w Warszawie – koncert transmitowany był na żywo na antenie II Programu Polskiego Radia.

Joszko sięgnął do tematów muzycznych z Beskidów, aby pokazać bogactwo muzyczne regionu, z którego pochodzi. Śląsk Cieszyński, teren pogranicza, to miejsce współistnienia wielu kultur, a specyficzna muzyka, która powstała na tych ziemiach, jest efektem przenikania się różnorodnych wpływów – płyta to realizacja pomysłu utrwalenia tych doświadczeń. Węgrzy, Polacy, Słowacy, Romowie i Czesi mogą ją uznać za wyrastającą z ich tradycji.

„Posłóchejcie Kamaradzi” to muzyka zagrana i zaśpiewana z sercem. Egzotyczna dla Polaków drumla i utogordon w porywającym utworze „Drumla”, czterometrowa trombita połączona z góralskim śpiewem, fujara z pogranicza Polski i Słowacji, liść, na którym gra się jak na saksofonie sopranowym, czy trzystrunowa altówka węgierska z trzystrunowym kontrabasem nadają tej płycie oryginalne brzmienie.

Płyta (w formie eleganckiego wydania dla koneserów – digipack – z interesującą książeczką) ukazała się dzięki pomocy Węgierskiego Instytutu Kultury w Warszawie i Polskiego Instytutu Kultury w Budapeszcie.

„Jako doświadczony pracownik muzyczny mogę państwa zapewnić, że twórczość na owej płycie jest najwyższej próby. (…) Powstała naprawdę wielka muzyka, o czym w pełnej przytomności umysłu zaświadczam”.

Wojciech Waglewski (muzyk, kompozytor, twórca zespołu Voo Voo.

„Ten unikalny świat dźwięków zespolił w sobie wszystkie wartości od Paryża po Azję Środkową, od Bałkan do Morza Bałtyckiego, a jego głębia historyczna sięga dźwięków pasterzy nomadzkich po muzykę współczesną”.

Ferenc Kiss (etnomuzykolog, muzyk, założyciel Wydawnictwa Muzyki Folkowej i Ludowej ETNOFON).

Muzyka została nagrana w bazylice oo. Dominikanów w Lublinie. Pięknie wydana płyta, ze zdjęciami drzwi do Sanktuarium Słowa na Górze Błogosławieństw, Ściany Płaczu, płyty namaszczenia Pana i stropu nazaretańskiej synagogi, dedykowana jest Janowi Pawłowi II jako wyraz wdzięczności za spotkanie na Górze Błogosławieństw w marcu 2000 roku.